Onlangs zat ik met Herman in mijn tuin. Wij kunnen heerlijk bomen over wat een ondernemer beweegt om te doen wat hij doet. Hij vertelde op een gegeven ogenblik het verhaal van een reis naar Afrika. Hij was uitgenodigd door zijn broer om daar een tijdje de vakantie door te brengen. Het was inmiddels diepdonkere Afrikaanse nacht toen zijn broer hem vroeg mee naar buiten te gaan: “Ik wil je iets laten zien Herman.” “Kijk eens naar boven.”
“Ja, maar het is hartstikke bewolkt!” “Nou, ik dacht het niet broertje, wat je ziet zijn de sterren in onze Melkweg.” En inderdaad, toen hij beter keek besefte Herman wat hij werkelijk zag; een tafereel wat hij in Nederland nooit en te nimmer zo zou kunnen ervaren. Zelfs op de meest heldere nacht is de lucht hier te vervuild, te vochtig en veel te veel verlicht om dit mogelijk te maken.
Onderwijl was het zonnetje lekker beginnen te schijnen en werden de zandbijtjes actief die bij mij tussen de klinkers tegen de warme zuidmuur hun nestgaatjes graven. Eén van die beestjes vloog langs ons heen en vond in de border achter ons de bloem van een Ooievaarsbek. “Kijk Herman, misschien wel het andere uiterste. Hier lopen, fietsen, brommen en racen wij dagelijks achteloos langsheen.” Het bijtje scharrelde in al haar pracht van nog geen centimeter groot rond de stamper en meeldraden van de bloem. Haar borstelige ruggetje vol stuifmeel en de zakjes aan haar achterpoten vol nectar. Toen we nog wat beter keken konden we ook nog waarnemen dat het bloemetje zelf niet zomaar een paar roodpaarse blaadjes had die het kleur gaven, maar dat die blaadjes prachtig donker geaderd waren. Het ultieme contrast van groot en klein, beiden even indrukwekkend. En in dat contrast staan wij mensen elkaar naar het leven, vinden wij een vette bankrekening of een nog grotere auto belangrijker dan de wereld waarin wij leven; waar wij deel van uitmaken. En wij beseffen ons dat niet eens!
En morgen rijden we naar de supermarkt en graaien uit de doos op de groenteafdeling een kilo simpele slabonen bij elkaar. Op de foto’s de pracht en het harde werken wat die bonen mogelijk gemaakt heeft. Dat besef, dat respect is het antwoord op mijn grote waarom-vraag. Waarom doe ik wat ik doe als ondernemer en mens. Hebt u zich die vraag al eens gesteld?