Juist nu: goed kijken
De winter zit nog in onze kleren en als ik nu naar buiten kijk en mijn oren te luisteren leg lijkt het vooral herfst. Het is eind februari. Massaal verlangen we naar het voorjaar; de zon om de winterse kilte en donkerheid uit ons leven te verbannen. Een week of twee geleden al kon ik het niet laten om een paar kruislings groeiende takken uit ons sierpeertje te knippen. Al dik op getooid met bloesemknoppen heb ik ze in huis op de vaas gezet. Terwijl de knoppen buiten nog lekker in hun beschermende omhulsel zitten te wachten op de maartse zon is het voorjaar in huis inmiddels aangebroken. De takken die ik op de vaas heb gezet staan nu volop in de bloei.
Ondertussen kan ik het natuurlijk niet laten om zo ongeveer dagelijks een gang door de tuin te maken op zoek naar andere tekenen dat het voorjaar aanstaande is. Juist nu is het de tijd om volop van de tedere pracht te genieten die deze tijd van het jaar met zich meebrengt. Tussen de inmiddels bruin vergane plantenresten piept het ene bolgewas na het andere uit de grond. Krokussen, Sneeuwklokjes en narcissen kennen en zien we natuurlijk inmiddels allemaal wel. Ondanks hun beperkte omvang vallen ze, zeker als de zon schijnt, best wel op tussen het afgevallen blad. Maar kijkt u alstublieft ook eens wat nauwkeuriger rond. Soms tref je ineens wat anders aan. Zoals deze prachtige vroege Irisjes bijvoorbeeld. Vrij onopvallend maar als je ze eenmaal gezien hebt…..