Jammer dat ik daar geen foto van heb kunnen maken! Ik zit in mijn werkkamer te werken aan een beplantingsplan. Daarbij kijk ik mede voor de inspiratie graag naar buiten, het zicht op mijn overtuin geeft me inspiratie. Ik kan me voorstellen hoe een bepaalde combinatie van planten er uit gaat zien in de tuin waar ik mee bezig ben. Meer dan een weilandje met een oude kippenschuur erop is het nog niet die overtuin, maar er gebeurt veel. Wat heel gewoon is zijn de merels, duiven. eksters, kraaien. kauwen, mezen, mussen, roodborstjes. Gewoon omdat ze in dit landschapje prima passen.
Wat duidelijk minder frequent voorkomt is dat een Groene Specht in mijn tuin komt foerageren. En dan niet in de oude perenboom of zo, nee op de grond vlak voor de oude kippenschuur die daar staat. Afgelopen zomen zat op die plek een fors mierennest en ik vrees dat ze door ome specht ontdekt zijn. Hij pikte zo verwoed in de grond dat de graspollen in het rond vlogen. Iets wat ik bij merels regelmatig zie, maar bij een Specht? Tussen het pikken en boren door blijft zijn snavel soms enige seconden in de grond steken alsof hij wat aan het opzuigen is. Jammie, lekkere larfjes waren dat!
Dan, zo plotseling als het begon is het ook weer voorbij. Een Ekster heeft ontdekt wat spechtlief aan het uitspoken is en heeft besloten daar handig gebruik van te maken; weg Specht! Maar ja als er één kaper op de kust is volgen er natuurlijk meer. Twee kraaien jagen samen de Ekster weg om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het hapje toch wat te ver weg zit voor ze.
Binnen 10 minuten is de rust weer volledig terug. Kraaien weg, Ekster weg, Specht verdwenen. Verderop in het gras hipt de Merel die al weken vindt dat het zijn exclusieve voedselplaats is. Oh, sorry, het zijn er meteen weer drie zie ik. De eerste hipt mijn kant op en trekt onderweg een heerlijke dikke worm uit de grond. Dat was lekker! De kraai zit inmiddels in het topje van de perenboom en slaat het geheel gade. Het avontuur is weer voorbij, ik kan weer aan het werk.