Augustus in Drenthe
“Dit gaat niet langer zo!” Zei ik afgelopen zomervakantie tegen mijn echtgenote, “Ben je tuinontwerper maar heb je de tuinen van de moeder aller ontwerpers in Nederland nog nooit gezien.” Nu is Mien Ruijs al ruim 20 jaar niet meer onder ons. Maar de tuinen en de woning van waaruit ze jarenlang placht te werken aan de verfraaiing van de Nederlandse tuin liggen in het landelijke Dedemsvaart nog altijd te pronken. Velen daarvan in de originele staat, anderen ontworpen en aangelegd met de ziel van Mien. Enkele collega vakidioten geholpen door vele vrijwilligers houden de tuinen in stand en ontwikkelen ze verder.
Bielzen en beton
Hoeveel tuinen er in de jaren ’60 aangelegd zijn met ideeën die oorspronkelijk uit haar prachtige brein voortgekomen zijn weet ik niet, maar ik herinner me uit mijn jeugd bijna niets anders dan bielzen en beton. Alleen ontbreekt in bijna al die tuinen precies datgene wat de tuinen van Mien Ruijs zo eigen is en ze enorm de moeite waard maakt. De beplanting is zonder uitzondering rijk, weelderig en prachtig. Precies wat zo’n strakke entourage nodig heeft om te stralen in de zomerzon en nooit te vervelen. Eenvoudig en overzichtelijk ontworpen verrijkt met een onnavolgbare pracht van plantcombinaties.
Nog even mijmeren
Inmiddels begint de temperatuur buiten na een lange warme zomer toch een herfstachtig karakter te krijgen. Maar omdat de zon nog steeds goed haar best doet kon ik het niet laten vanmiddag buiten van mijn lunch te genieten. En terwijl ik daar heerlijk ontspannen van mijn boterhammen genoot gingen mijn gedachten weer even terug naar die verrukkelijke augustusdag in Dedemsvaart.