Dinertuin
Te veel steen! Was één van de opmerkingen die ik kreeg naar aanleiding van mijn blog van vorige week. Los van het feit dat die opmerking totaal voorbij ging aan de intentie waarmee het stuk was geschreven, was het wel een prachtige illustratie van hoe verschillend mensen kijken en wat ze werkelijk waarnemen. Zelf zag ik de foto’s kennelijk veel groener dan in ieder geval een aantal van de lezers. In mijn hoofd waren de planten al volwassen, terwijl dat voor de 
argeloze lezer van dat artikel nog niet zichtbaar was. Bovendien zag ik de foto’s in de context van de gehele tuin, terwijl voor de lezers alleen het getoonde detail zichtbaar was. Daarom hierbij wat foto’s van een soortgelijke ingreep vorig jaar waarbij de planten inmiddels de kans hebben gekregen lekker te groeien. De foto’s zijn vanuit een iets ander standpunt gemaakt, maar het verschil lijkt me duidelijk. De foto in de kop van dit verhaal geeft nog even een inkijkje in een ander deel van de tuin.
De voortuin
En om te benadrukken dat ik groen wel degelijk erg hoog in het vaandel heb nog even twee foto’s van de voortuin die een diepte heeft van een betontegel; in 2014 en nu. Indachtig mijn gedachte van hergebruik en duurzaamheid en voor de opmerkzame lezer; de betontegels zijn (op de kop gelegd) in de dinertuin weer opgenomen. Ook hier geldt ‘Kleine ingreep 
groot(s) effect’.